The Doctor's Secret Love

Taehyung POV.

Professor: Jennie Smith-Jung

Past Antidote: Grilled Banana, with Ginger and Salt Application for skin is Water with melted salt

For internal : Steaming with Water with Melted Salt.

We're looking for another choice in case the patient have allergy patient cant take it.

I requested for Dr. Pacure assign in EI with me. To develop more the antidote. Siyempre nagulat si Pacure nung makita niyang kasama ko si Jennie.

"Don't ask. Masisiraan ka lang. Basta we are here to develop the Antidote. Gaya nga ng text ko saiyo may 30 people na under observation pa. Pero 3 na yung positive talaga sa kanila. But we need to do something for the effectiveness of this antidote. I know that antidote made by Dr. Jennie is already effective. But we need to assure more if they have any allergy through the ingredients of the antibiotics and the fruits in that antidote. Base on the investigation I've made it's 1% in 100, 000 people have allergic in banana, mangosteen, coconut and dragon fruits. But basically most people allergic in banana than other so we made another set for those person who have allergy in banana. And we have other set for those who gave allergy in coconut or in mangosteen.. So we need to try it first on their skin before they intake the medicine but in 1 minute if they have any itchy reaction don't try to continue. Do it in other day and give them natural water to rinse the itchy part." He said. Nagtake note naman si Dr. Pacure kaya alam niyang nakuha naman nito ang sinasabi niya.

"Paano ka napunta dito. And how did you know Dr. Jennie hometown e ako lang naman nakakaalam dahil magkapitbahay kami." He said.

"Well, it's a part of my talent. Nanggaling ako kila ate Ross, then I saw her. Kaya I request to head of hospital na magpalipat sa place na ito. Sabi ko to make antidote, pero hindi ko sinabi na kasama ko si Jennie." I said. Tumango-tango lang si Dr. Pacure at hindi na nagtanung pa.

"How are you na ate? Wala na ba anxiety mo kapag nandito ka sa bahay ninyo?". Dr. Pacure asked.

"Wala na. Pero yung kasal ko talaga yung hindi ko makakalimutan yung tipong wala man lang pakielam yung parents ni Ho Seok kung bakit wala sila mama. Hindi man lang sila nagalala. Kaya medyo nakapag-isip-isip din ako. Kung di pa kami naghiwalay, hindi ko marerealize na wala silang pakielam sa pinagmulan ko. Na concern sila sa akin kasi ako ang asawa ng lalake nilang anak but the rest they don't care." She said. Nararamdaman nanaman niya ang pabagsak na ulan kaya inaya nalang niyang kumain ang mga ito kaysa tumuloy iyon. Hindi niya pa nakikitang umiyak si Jennie Smith nang atungal talaga. Sinubukan niyang humanap ng makakainan kanina at nakita niyang may bagong bukas doon sa pampang malapit. Isang lalake ang bantay doon.

"Tara kain tayo sa *WooYoung* malapit lang iyon dito. For sure magugustuhan niyo doon." Sabi niya sa mga ito. Sumunod naman sa kaniya sina Jennie at Blue. Sinubukan niyang mawala sa isipan nito ang topic kanina kaya kung ano-ano ang mga tinuturo niya.

"Wow. Ang ganda, hindi ko masyadong napapansin ito dati dahil busy kami sa pag-aaral." Sabi ni Jennie.

"Ako din." Sabi naman ni Blue.

Pumuwesto ako sa gitna at hinawakan yung kamay nilang dalawa. Sa kanan si Blue habang sa kaliwa ko naman si Jennie. Parehas silang napatingin sa akin. Deadma lang ako at sa daan nakatingin. Natawa silang parehas at nakitawa din ako. Naglalakad na kami papunta sa Woo Young. Hindi ko maitatangging maganda talaga ang Elysium. Disciplined is the best talaga. Walang kakalat-kalat nakakainggit. Saka kung may magkakalat man, may agad na pumupulot naman niyon para ilagay sa basurahan. Ultimo basurahan nila separate ang nabubulok at hindi. Lahat ng nabubulok na foods pagsasama-samahin para pataba sa halaman. Noong pumutok kasi ang taal isinama nila ang ashfall sa mga pampataba nilang basura at nang ihalo iyon sa halaman, talagang yumabong ang tubuhan, pinyahan, mga papaya, manggahan, yung mga taniman ng malunggay, mga gulay na kahit anong panahon buhay, yung kamoteng baging at kahoy, gabihan at yung mga talungan, okrahan, silihan, mga kamatis, tapos may patatas, sayote at saka yung carrots halos lahat gumanda ang tubo. Sa WooYoung naman since malapit ito sa dagat. May parts ng bahay nito na dugtong sa Fishfund at may likuran may liliw, sa kaliwang bahagi kung saan lupa na mayroon namang bulaklakan at may mga orchids. Talagang nagandahan ako sa lugar na ito kaya binalikan ko ulet kasama naman si Jennie at Blue Rob. "Ang ganda." Sabi ni Jennie. At pumunta sa karatula ng *wooyoung restaurant*

"Picture naman". Sabi ni Jennie akmang ilalabas ko na yung camera pero tinulak ako ni Blue papunta kay Jennie. Umakbay naman si Jennie at pinicture-ran kami ni Blue.

"Oh kayo namang dalawa." Sigaw ni Jennie saka tumakbo papalapit kay Blue at kinuha camera. Inakbayan ko naman si Blue at kinuhaan kami ni Jennie.

"Welcome sa inyo". Sabi ni Eunwoo. Ang isa sa may-ari ng Restaurant. "Gusto niyo ba magpalitrato? Sige ako na kukuha." Sabi nito sabay kinuha ang camera. "Okay Hana, Dul, Set smile". Sabi nito. "Korean ka din pala." Sabi ni Jennie.

"Ako lang naman pinoy dito e." Sabi ni Blue Rob Pacure.

Napangisi si Jennie. Pumasok na sila sa Restaurant. Inoffer ni Eunwoo yung mga best selling sa pub nila then he offered also the Korean dish para naman hindi daw makalimutan. Nag-order din si Jennie ng sangkaterbang soju. After 30 minutes.

"Ayoko na sa earth. Ayoko na sa buhay na ito." Sigaw ni Jennie paos-paos pa. Nakatingin halos lahat ng customers.

"Eunwoo ibabalik ko nalang lahat ng bote. Papabalot na namin ng inorder namin. Nakakahiya kasi sa ibang customers maingay pala itong Professor na ito kapag nakakainom, wala Kong idea. Sorry talaga." Sabi niya. "Ayos lang." Sabi ni Eunwoo at tinulungan na siyang balutin yung mga order. Tapos umalis na sila.

"Pasensya na kayo di ko na kayu mahahatid. Wala kasi si Soo Young dito e." Sabi ni Eunwoo.

Grabe dahil nga sa mabilis malasing itong si Jennie. Napagpasyahan nalang naming ituloy sa bahay. At inuwe lahat ng inorder. Habang pasan-pasan ko siya at ang kamay ko may Bitbit na bottle of soju si Blue naman sa iba at sa mga order na pagkain. Nilalamutak ni Jennie yung mukha ko. Napasok pa nga sa bibig ko yung daliri niyang lasang alak.

"Jennie. Mamaya kana magligalig ang hirap mong buhatin mabigat ka." Sabi niya dito. Alangan si Blue bumuhat sa kaniya e mas matangkad pa nga siya dito.

"I love you." Sabi nito.

"Ano?". Maang Tanong niya. Lasing lang ito.

"I love you Taehyung". Sabi nito sabay hinalikan siya nito sa pisngi. At naramdaman niya ang pagbagsak nito sa balikat niya. Naglakad siya ng mabilis para maabutan si Blue Rob. Namumula na siguro ang mukha niya damang-dama niya kasi ang pag-iinit ng mga pisngi niya.

"Rob. Namumula ba yung pisngi ko?". Tanong niya kay Blue.

"Oo Kuya. Gusto mo bukas nalang tayu uminom. Kainin nalang natin yung foods." Sabi ni Blue.

"Hindi inom pa tayo. Gusto kong magpakalasing ngayon." Sabi niya dito.

**

Jennie POV.

Way back 1999 twenty years old graduating na sila sa Rose Medical University. Magkasing edaran lang sila ni Taehyung. Taehyung is 1st of the outstanding student and she's the 2nd one. She really adored how much Taehyung loved being a doctor. He always using a medicine for the anxiety in operating room but she came in the OU and held his hand.

"It's okay. If you can't execute this kind of anxiety you will never be a good doctor in the future". She said it to him. Tumingin ito sa kaniya. Huminga ng malalim at saka nagbow sa kaniya. Mula noon nawala na ang anxiety nito. Taehyung used to be his 1st love. And same to her. Time goes by Taehyung always be Conceited everytime there's other man want to be his friend or want to her boyfriend. Laging naghihinambog ang lalake na mayaman na siya at hindi ko na kailangan pa ng maraming kaibigan.

"Ano kaba. Hindi mo naman kailangan gawin iyon." Sabi niya dito.

"Okay na ko na tayong tatlo lang nila Rob magkakasama. Wag na silang dumagdag. Baka kasi kapag nagkaroon ka ng Boyfriend, hindi mo na kami pansinin kahit na kailan." He said. But of course I smiled lang but I didn't say that I have a feelings for him. Kumbaga kasi natatakot din akong masira yung friendship na meron kami. Kaya hinayaan ko nalang na ako lang yung may feelings for him. Habang ako hindi ko alam kung gusto niya rin ba ako.

Minsan hinihiling ko na sana siya na lang ang napangasawa ko. Kaso hindi e. Noong nagtatrabaho ako sa Rose Medical Hospital itong si Ho Seok makulit at talagang desididong pakasalan ako. Noong time na iyon naggive-up na ako kay Taehyung, hindi ko kasi alam minsan kung yung pagseselos-selosan niya ay may katotohanan o ginagawa niya lang dahil ako ang tumulong sa kaniya para mawala ang takot niya sa Operation Unit. Hindi ko din alam.

**

Rob Blue POV.

1999 in Rose Medical school. Graduate na sila. Pumunta ako doon dahil kay Ate Jennie. Siya kasi yung idol na idol ko and lagi ko din sila nakakasama dahil gusto ko din mag-doctor. And before nasaksihan ko yung one sided love nilang dalawa. I always chose to be silent. Ayoko kasing pangunahan silang dalawa. 1999 ang sayasaya ko noon finally kasi makakapasok na ako sa school ng mga idol ko. And lahat ng memories nila kasama ko nandito lahat pero mag-isa nalang ako kasi sila mag-iistart na ng new journey nila ako tatapusin ko palang yung pag-aaral ko.

Gaya nga ng nasabi ko, Jennie and Taehyung love each other from the start palang but they don't know. Ate Jennie know kasi na pinagtatanggol lang siya ni Kuya Taehyung it because of utang na loob. But this is not true. The facts that Kuya Taehyung had a feelings before ate Jennie started to have it. Nakakalungkot lang kasi nung nagstart na ako as intern nagbago ang ihip mg hangin Kuya Taehyung is lonely and ate Jennie have new guy in her life. Sana pala sabay-sabay nalang kami para sana ako na mismo ang nagsabi kay ate Jennie ng nararamdaman ni Kuya Taehyung. Edi sana hindi siya nagsasasuffer.

About earlier I heard it. 'I love you. I love you Taehyung'. Dinig na dinig ko iyon. Nagkunyare lang akong hindi at binilisan ang lakad ko. Nang makarating kami sa laboratory Clinic. Nag-aya pa siya..

"Rob. Namumula ba yung pisngi ko?". Tanong niya sa akin.

"Oo Kuya. Gusto mo bukas nalang tayu uminom. Kainin nalang natin yung foods." Sabi ko.

"Hindi inom pa tayo. Gusto kong magpakalasing ngayon." Sabi niya sa akin.

**

Jennie Smith POV.

When you don't have the words freedom. Always limitation over me. But don't have freedom to say what I want you to keep silent, you can't stand for yourself. You're nothing but a black sheep. Well it's not my fault if I already strike your heart, If you resisted or reacted for that things means you know wrong, there's something wrong with you if you still continue to do it. Even if you know it's wrong. You know what's your fault but I know until when I can speak so you must know where your limitations too. And that's makes me confused why people afraid to speak out in democratic country.

I made an post in Facebook regarding to those people called Forfish. I used my dummy account. Sobrang abuso na kasi talaga sila. FACEBOOK:

Basag lahat ng mga 4ps na mahilig umentra.

Sec Nograles: (Yung mga ATM ninyo may laman na wag na sana kayo makiusyoso sa mga hindi parte ng 4ps)

Kung kayo nanunuod ng balita kanina jusko matatawa nalang kayo ] Iba sa lugar namin totoong mahirap pero kung hindi qualified sa naglilista hindi pa din kasali o magiging parts ng 4ps. Sad to say I graduated last 1999 at Rose Medical University without help of this Program 4ps but my parents survive our lives. And now I'm a professional doctor. Tapos karamihan sa members ng 4ps not really poorest people in the poorest section, "mapagbalatkayo" and the other one, the true poorest but they used their children to build own company. Like mahjong, tong-its, bingo pangtawid bisyo pala. Hindi para sa mga studyante kundi para sa parents na maluho, masugal, palainom, puro lang pagbibisyo at minsan addict pa. This is not only based on my side it's a facts that's really happening. And I'm not only telling because I'm not a part of 4ps..

As one of the tax payers in our own country it's time to say our sides. I want you guys to know my opinion as a doctor. Our life isn't easy. But when I'm telling about your frivolity, you guys always angry on us.

**One things I want to say: **

What about us, you our fellow frontliners what kind of things you did. You discriminate us we are helping you guys for this kind of virus but you guys over sensitive for nothing. Don't you know our fellow frontliners almost gave they're lives to save the whole community but you discriminate us. In public checkpoint, one of the ambulance with frontliners inside napagkamalan ninyung infected and you discriminate them to go home and to have good break at home. Then at home people think that frontliners had a virus so your upset because you are oldies. We understand you sir. But please understand us too.

IN KIND OF CRISIS WE NEED MORE TO SHARE COMPASSION AND KINDNESS TO OTHER PEOPLE WHO NEEDED IT. AND ALSO UNDERSTAND THE SITUATION..

Kung wala ba kami, who will be handle the ERA Virus infected? Who will operated for those people injured? And who will dialysis for those people who need chemotherapy. They afraid for those viruses please wag niyo nang dagdagan.. Likes Comment   Shares

People didn't understand me, they reacted. They affected. So I deleted it. They bashed me because I've hurt they're feelings and I knew they will never accept that they didn't know what they did. Even though 2 lang yung super against dahil matitino sila I felt that, there's something wrong sa pamamalakad ng DSWD and the other sectors. We need new. Kaya nasabi ko nalang

"Wag na wag magpapadala sa mababangong salita ng mga sinungaling na politiko, dadaanan ka lang niyan kapag nasa posisyon na. And those people na hindi karapat-dapat na ilagay sa position." Nasabi ko nalang.

**

Taehyung POV.

Biglang tumunog tung phone ko at nareceived ko text ni Rob..

Enticin Rot Acura Virus started to get volume up than the usual. But in EI started to get more improvement and the real antidote is the original antidote of Professor Jennie Smith.

Maniniwala kaya sila kung sasabihin naming ito ang Lunas sa pandemics.